www.ediktyo.gr

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΕΙΤΕ...

Salem 2000: Daniel Wretström, μια αληθινή ιστορία

Τόπος: Σάλεμ, ένα προάστιο της Στοκχόλμης
Χρόνος: 9 Δεκεμβρίου του έτους 2000

Είναι ακριβώς μετά τα μεσάνυχτα όταν μία πολυπολιτισμική συμμορία γύρω στα δεκαπέντε άτομα πλησιάζει σε ένα αγόρι από την Σουηδία που στέκεται σε μία στάση λεωφορείου στην Säbytorgsvägen . Το αγόρι είναι ένας μάλλον κοντός και αδύνατος νεαρός που περιμένει για ένα λεωφορείο στο δρόμο του για το σπίτι στον γυρισμό από ένα πάρτυ.

« Γαμημένε ρατσιστή!» του φωνάζει η συμμορία καθώς τον πλησιάζει.

Μία Σουηδέζα κοπέλα με μακριά ξανθά μαλλιά φωνάζει σε αυτόν με μία ξενική προφορά: « Γαμημένε ρατσιστή! Τολμάς και μένεις; Φοβάσαι; »

Τις εβδομάδες πριν το περιστατικό από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης είχε ξεκινήσει μια εκστρατεία μίσους κατευθυνόμενη ενάντια στους Σουηδούς πατριώτες. Μεταξύ άλλων είχε υποστηριχθεί ότι «δεξιοί εξτρεμιστές» είχαν δολοφονήσει ένα εξάχρονο αλλοδαπό αγόρι στην Γερμανία, κατηγορίες που στην συνέχεια αποδείχτηκαν εντελώς αβάσιμες και πως όλα αυτά ήταν ψέμματα.

«Χτυπήστε τον μέχρι θανάτου!» λέει ένα κορίτσι ως μία περιττή μάλλον αίτηση σε έναν επιθετικό όχλο ο οποίος ήδη έχει οσφρηστεί την μυρωδιά του θηράματος.

Η συμμορία ξέρει ότι είναι κάτι παραπάνω από επιτρεπτό να επιτίθενται σε ανθρώπους που υποπτεύονται ότι είναι «ρατσιστές». Λίγες ημέρες νωρίτερα πήραν το πράσινο φως από το υψηλότερο επίπεδο που θα μπορούσαν. Ο πρωθυπουργός της Σουηδίας Göran Persson δήλωσε σε ένα άρθρο σε μία από τις μεγαλύτερες εφημερίδες της Σουηδίας σχετικά με τους εθνικιστές ότι

«Θα τους συντρίψουμε»...

Η πολυπολιτισμική προαστιακή συμμορία αυτή τη νύχτα είναι απολύτως αποφασισμένη να κάνει τα λόγια του πραγματικότητα. Όταν η επίθεση ξεκινά το αγόρι αμέσως αντιλαμβάνεται την ευάλωτη θέση του, μόνος του απέναντι σε ένα αιμοδιψή όχλο οπλισμένο με ξύλινες σανίδες και άλλα αντικείμενα που μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως όπλα. Προσπαθεί να αναζητήσει καταφύγιο ρίχνοντας τον εαυτό του στο καπό ενός διερχόμενου αυτοκινήτου. Λέει στον οδηγό « Σε παρακαλώ βοήθησε με» ελπίζοντας ότι ο οδηγός θα τον οδηγήσει κάπου με ασφάλεια. Ένα από τα μέλη της συμμορίας φωνάζει κάτι στον οδηγό και αυτός προσπαθεί να ταρακουνήσει το αγόρι από το όχημα οδηγώντας μπρος-πίσω.

Το αγόρι κρατιέται για την ζωή του από το όχημα όταν η συμμορία τον ρίχνει κάτω στο έδαφος. Το αυτοκίνητο φεύγει μακριά και τα χτυπήματα συνεχίζονται. Μία έντονη κακοποίηση ξεκινά, η συμμορία κλωτσάει το αγόρι και το χτυπά επαναλαμβανόμενα με σανίδες ενάντια στο κεφάλι και το σώμα του. Μετά από λίγο το αγόρι κείτεται σχεδόν νεκρό σε ένα χαντάκι.

Ένας από τους επιτιθέμενους αρπάζει τότε μία μακριά σανίδα περίπου 1.5 μέτρο μήκος και αρχίζει να χτυπά το κεφάλι του παιδιού συνεχόμενα με αυτήν και δεν σταματάει μέχρι που μία έφηβη κοπέλα που συνέβη να περνά από εκεί κραυγάζει υστερικά και τον ικετεύει να σταματήσει.

Ένα από τα κορίτσια που συμμετέχουν στην κακοποίηση φωνάζει στην κοπέλα που διαμαρτύρεται ότι « Ο ρατσιστής το άξιζε αυτό » και το μέλος της συμμορίας που κρατάει την σανίδα την προτάσσει προς την κοπέλα που ήταν μάρτυρας στο συμβάν κάνοντας μία απειλητική χειρονομία προς αυτήν.

Σε αυτό το στάδιο ένα από τα μέλη της συμμορίας που είχε φύγει για να φωνάξει τον μεγάλο του αδελφό επιστρέφει. Αρχίζει να χοροπηδά στο κεφάλι και στον λαιμό του σχεδόν άψυχου αγοριού. Ο μεγαλύτερος αδελφός είχε έρθει για να βοηθήσει να «περιποιηθούν» έναν από αυτούς τους «απεχθείς ρατσιστές» που «δολοφονούν μικρά παιδιά» και αποτελούν «απειλή ενάντια στην δημοκρατία» και τώρα αισθάνεται το μίσος να βράζει μέσα του.

« Έξω από τον δρόμο μου, έχω μαχαίρι!» φωνάζει στην έξαψη του καθώς τρέχει βιαστικά προς το σχεδόν νεκρό αγόρι κρατώντας ένα μαχαίρι για κρέατα .

Τα άλλα μέλη της συμμορίας αφήνουν χώρο για τον Khaled Odeh που κάθεται στην πλάτη του αγοριού. Υψώνει και χαμηλώνει το μεγάλο μαχαίρι ξανά και ξανά. Μετά το μαχαίρωμα του αγοριού τουλάχιστον τέσσερις φορές στην πλάτη, η λεπίδα σπάει και μειώνεται στο μισό από το αρχικό της μήκος. Ο Khaled τότε παίρνει το κεφάλι του αγοριού με το αριστερό του χέρι και το τραβάει προς τα πίσω.

Αισθάνεται ένα ορμητικό μίσος για το αγόρι. Ένα αγόρι για το οποίο γνωρίζει πως «απειλεί την δημοκρατία». Ένα αγόρι που «δολοφονεί μικρά παιδιά» . Γνωρίζει πως το αγόρι πρέπει να συντριβεί. Έτσι αποφασίζει τι να κάνει.

«Θα τον σκοτώσω».

Οι λέξεις περνάνε από το μυαλό του καθώς οδηγεί ότι έμεινε από το μαχαίρι μέσα στον λαιμό του αγοριού. Ικανοποιημένος που ελευθέρωσε την κοινωνία από έναν ρατσιστή στέκεται στα πόδια του. Το αίμα που καλύπτει τα χέρια του είναι ακόμα θερμό. Κοιτάζει γύρω του και φωνάζει στους ανθρώπους στέκονταν τριγύρω του ότι κανείς δεν τον είχε δει. Τότε τρέχει μακριά με τον αδελφό του να τον ακολουθεί. Τα υπόλοιπα μέλη της συμμορίας περπατούν σε διαφορετικούς δρόμους και εξαφανίζονται.

«Συντρίψτε τον ρατσισμό!» φωνάζει κάποιος ανάμεσα στις σκιές… Αλλά ο Khaled Odeh έχει γίνει αντιληπτός…

Το κορίτσι από την Σουηδία που παρακολούθησε την βάρβαρη επίθεση πλησιάζει το αγόρι με δάκρυα στα μάτια. Το αγόρι προσπαθεί να σηκώσει το κεφάλι του αλλά πέφτει. Τα ρούχα του γέμισαν με το αίμα που αντλείται από τις ακρωτηριασμένες αρτηρίες του λαιμού του.

Ενώ προσπαθεί να πάρει ανάσα και από το στόμα του ακούγεται ένας ήχος σαν συριγμός , το κεφάλι του πέφτει πάλι στο έδαφος στην κρύα τάφρο…

Ο Daniel Wretström πεθαίνει ενώ το κορίτσι προσπαθεί απεγνωσμένα να τον σώσει… Όταν ο Ντάνιελ ήταν ακόμα ζωντανός πρόσφερε στον περίγυρο του γέλιο και χαρά. Η οικογένεια και οι φίλοι του τον περιέγραφαν ως ένα διακριτικό, ευγενικό και αξιαγάπητο παιδί. Η φλόγα στα μάτια του βγήκε ενώ ήταν μόλις δεκαεφτά χρονών και είχε ακόμα μία ολόκληρη ζωή μπροστά του… « Ο γιος μου ο Ντάνιελ ήταν ένα απαλό και ευχάριστο αγόρι με μία σπίθα στα μάτια του…» μας λέει η μητέρα του. «Πραγματικά φώτιζε την ζωή με το χιούμορ και τις φάρσες του. Δεν υπήρξε πάντα «ηλιοφάνεια» στις σχέσεις μας αλλά ότι πέρασε μαζί μας μας έφερε πιο κοντά τον έναν στον άλλον.

Έβρισκε χαλάρωση και ηρεμία κατά την αλιεία , μπορούσε να κάθεται στην βάρκα για ώρες, απλά μελετώντας και απολαμβάνοντας την ειρήνη. Σύντομα έμαθα να αποφεύγω να αφήνω τον Ντάνιελ σε ένα κατάστημα ψαρέματος καθώς θα μπορούσε να πάρει πολύ ώρα μέχρι να βγει από εκεί μέσα. Αγαπούσε το ψάρεμα, να βγαίνει ραντεβού με κορίτσια, να παίζει ντραμς και την οικογένεια του. Στα μάτια μου ήταν ένας πολύ υπέροχος τύπος για τον οποίο ήμουν πολύ υπερήφανη. Αν ποτέ συνέβαινε το οτιδήποτε, η λέξη «Συγνώμη» ήταν πολύ σημαντική… Συχνά έλεγε «Μητέρα σε αγαπώ» και το ότι το ακούγαν οι φίλοι του δεν ήταν ποτέ ενοχλητικό ή ντροπιαστικό για αυτόν καθόλου.

Ο Ντάνιελ ήταν ένα παιδί που έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση στους ανθρώπους που συναντούσε, και κέρδιζε την καρδιά των ανθρώπων. Κάθε φορά που κοιτάζω έξω από το παράθυρο της κουζίνας και στο μικρό σπίτι του Ντάνιελ βλέπω ένα σκοτεινό παράθυρο, τα φώτα σβησμένα και αναρωτιέμαι γιατί σου πήραν την ζωή; ». Οι νομικές συνέπειες που έχουν περιγραφεί σαν μία φάρσα, όπου οι δικαστές στην ουσία έβγαλαν εκτός νόμου την Σουηδική νεολαία και ξεκαθάρισαν πως δεν έχει νόμιμα δικαιώματα... Ο δολοφόνος Khaled Odeh, καταδικάστηκε για ανθρωποκτονία σε ψυχιατρική περίθαλψη από το δικαστήριο που κατέληξε στο συμπέρασμα πως υπέφερε από προσωρινή τρέλα όταν διέπραξε το έγκλημα. Με μία τέτοια ετυμηγορία δεν θα είναι περίεργο ο καταδικασθείς μετά από έναν χρόνο να είναι και πάλι ελεύθερος… Μόνο έξι από τους συντρόφους του προσήχθησαν και διώχθησαν νομικά. Τρεις από αυτούς καταδικάστηκαν σε σαράντα ώρες υπηρεσίας στην κοινότητα με επαφή με τις κοινωνικές υπηρεσίες.

Δύο από αυτούς καταδικάστηκαν να καταβάλλουν πρόστιμο 1800 σουηδικές κορώνες (περίπου 200 ευρώ) και ο τελευταίος έμεινε ελεύθερος με αναστολή και κατέβαλλε πρόστιμο επίσης 1800 σουηδικές κορώνες. Αξίζει η ζωή ενός αγοριού από την Σουηδία τόσο λίγο; Λιγότερο από ένα πρόστιμο για υπερβολική ταχύτητα;

Δεν είστε οι μόνοι που δεν θέλετε την κοινωνία να καταστραφεί και να γίνει βάρβαρη… Για να κρατήσουμε την μνήμη των Σουηδών νέων πολιτών που το αίμα τους έχει χυθεί στον βωμό της παγκοσμιοποίησης ζωντανή, υπάρχει μία ετήσια πορεία μνήμης την ημέρα της επετείου της δολοφονίας. Το 2001, συγκεντρώθηκαν 1400 διαδηλωτές για να διαμαρτυρηθούν ενάντια στην βία κατά των Σουηδών. Το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να συμμετάσχουμε σε αυτήν την πορεία μνήμης και να αυξήσουμε την αποστροφή μας σε κάθε αρνητική κοινωνική αλλαγή. Οποιοσδήποτε αντιτίθεται στην πολυπολιτισμική βία είναι ευπρόσδεκτος!

Πηγή: ediktyo